به طور کلی ساز کوبه ای به سازهایی گفته می‌شود که با استفاده از ضربه، سایش و یا سایر حرکات دست به صدا درمی‌آیند. تماس دست با سازهای کوبه ای می‌تواند مستقیم یا از طریق چوب (مضراب یا stick) باشد. این سازها غالبا برای ریتم موسیقی مورد استفاده قرار می‌گیرند و معمولا تولیدکننده‌ی ملودی آهنگ نیستند. از معدود سازهای کوبه ای تولیدکننده می‌توان به هنگ درام (Handpan) و کالیمبا اشاره کرد. برخی از انواع سازهای ضربی مثل درامز (Drums) به کوک کردن نیاز دارند. سازهای کوبه‌ای بدلیل سادگی ساختمانی که دارند از قدیمی‌ترین سازها در طول تاریخ بشریت هستند و گفته می‌شود انسان‌های اولیه با کوبیدن روی اشیا مختلف با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کردند. این تولید ریتم در فطرت بشر وجود داشته و تا اکنون نیز ادامه دارد.
سازهای کوبه ای تنوع بسیار زیادی دارند. در هر ملیتی، شاهد نوع خاصی از این ساز خواهید بود که متعلق به فرهنگ آن مردمان است. در ایران که به این سازها ضربی گفته می‌شود، از قدیم در مراسم مختلف شادی و عزاداری این سازها نواخته می‌شدند.
کودکان نیز کودکان علاقه‌ی زیادی دارند تا با چوب یا دست روی سطل یا شیء مشابه بکوبند و ما نیز در آموزشگاه آوای مهر دوره‌های ویژه‌ای مبتنی بر ساز طبلک و بلز برای کودکان تدوین کرده‌ایم تا در اولین برخوردشان با موسیقی، از آن لذت ببرند و با نگه داشتن ریتم آشنا شوند.
از دیگر کلاس‌های این دسته در آوای مهر می‌توان به کلاس درامز، جیبمه، کنگا و کاخن در بخش سازهای جهانی و دف، تنبک و تیمپو (داربوکا) در بخش سازهای ایرانی اشاره کرد.
